Η ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝ VS Η ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑ
Δεν έχω βρει κάτι μέχρι στιγμής που να αποτυπώνει τοσο πιστά αυτό που ζω και νιώθω με την μητρότητα vs αυτό που φανταζόμουν ότι θα είναι!
Εμφανίστηκε στον τοίχο μου σήμερα και νόμιζα διαβάζοντας ροπως αυτή η γυναίκα είχε μπει μέσα στο εγκέφαλο μου και κατέγραψε το story of my life!
Νομίζω πως η τρομακτική πλειοψηφία θα ταυτιστεί!!
|| Δεν είμαι η μαμά που πίστευα (και ήλπιζα) ότι θα είμαι, πριν αποκτήσω παιδιά ||
«Από τότε που ήμουν παιδί, ήξερα ότι κάποια μέρα θα έχω τα δικά μου παιδιά και θα είμαι μαμά. Ποτέ δεν το αμφισβήτησα. Ήταν κάτι που πάντα ήθελα.
Είχα σκοπό να γίνω μία τέλεια μαμά που θα έμενα στο σπίτι για να μεγαλώσω τα παιδιά μου και θα απολάμβανα κάθε στιγμή της ανατροφής τους. Μετά, απέκτησα τα δικά μου παιδιά, τρία από αυτά μάλιστα, και τότε έπεσα από τον μονόκερό μου και προσγειώθηκα πάλι στην πραγματικότητα.
Η μαμά που φανταζόμουν ότι θα ήμουν, είναι πολύ, πολύ διαφορετική από τη μαμά που πραγματικά είμαι. Οκτώ χρόνια και τρία παιδιά αργότερα, έχω καταλάβει ότι αυτή η δουλειά που λέγεται «μαμά» δεν είναι τόσο εύκολη όσο πίστευα κάποτε.
Πριν αποκτήσουν παιδιά, νομίζω ότι όλοι οι νέοι έχουν τις δικές τους σκέψεις και φαντασιώσεις για το πως είναι η γονεϊκότητα. Πως θα είναι η ζωή τους. Για μένα, σκέφτηκα ότι θα ήταν λίγο περισσότερο σαν να παίζω «σπίτι» σε σχέση με το τί είναι πραγματικά.
Θυμάσαι πως παίζαμε «σπίτι» … ντύναμε κούκλες με χαριτωμένα μικρά ρουχαλάκια, ερχόντουσαν οι φίλες μας για φαγητό, πηγαίναμε για ψώνια ή βγάζαμε βόλτα τα μωρά μας. Φαντάστηκα ότι θα πήγαινα καθημερινά στη γιόγκα μου, θα έπαιρνα έναν καφέ στον δρόμο για το σχολείο των παιδιών όπου θα οργάνωνα εθελοντικά το πάρτι της τάξης, θα είχα μαζί μου τα πιο αξιοζήλευτα γλυκάκια που μπορείς να δεις στο Pinterest τα οποία θα τα είχα ψήσει το προηγούμενο βράδυ φυσικά και κάπως έτσι θα περνούσαν οι μέρες μου, διασκεδάζοντας με τα παιδιά μου, πηγαίνοντας σε πάρκα και κάνοντας χειροτεχνίες.
Αλλά όχι! Υπάρχει κι άλλο! Γιατί εννοείται ότι δεν υπολόγισα όλες τις πραγματικές δυσκολίες της ζωής. Οικονομικά, σχέσεις, ασθένειες και πολλές μικρές καθημερινές δυσκολίες. Δεν περίμενα ότι θα ένιωθα συνεχώς ηττημένη, ανεπαρκής και εξαντλημένη διανοητικά και σωματικά.
Στην πραγματικότητα, φωνάζω πολύ περισσότερο από όσο θέλω, είμαι πολύ πιο ανυπόμονη από ό, τι νόμιζα ότι θα ήμουν, και δεν ελέγχω πάντα καλά τα συναισθήματά μου. Για μένα, το να είσαι μαμά, μοιάζει περισσότερο με ένα τρελαμένο καρτούν, με πολλαπλές προσωπικότητες. Τουλάχιστον, αυτό αισθάνομαι τώρα τελευταία.
Την μια στιγμή είστε αγκαλιά με το μωρό σας, σας χαμογελάει και είναι τόσο χαριτωμένο, το βοηθάτε να μάθει κάτι καινούριο ή διαβάζετε μια ιστορία πριν τον ύπνο.
Εσείς σκέφτεστε «Το ‘χω! Μπορώ να τα καταφέρω.» Και τότε Μπουμ! Τώρα σας επιτίθεται το ίδιο δίχρονο, δαγκώνοντας το χέρι σας και τραβώντας το προγούλι σας, επειδή απλά το ρωτήσατε αν θέλει να φορέσει το παντελόνι του.
Στη συνέχεια, δύο λεπτά αργότερα, σκέφτεστε με δάκρυα στα μάτια, πόσο γλυκό είναι το μικρό σας και πόσο περήφανη είστε για αυτό, όταν σας φτιάχνει μια όμορφη ζωγραφιά ή κάνει χώρο στον καναπέ για να κάτσει δίπλα σας.
Το βρίσκω πραγματικά αστείο πόσο δύσκολα είναι τα πιο βασικά πράγματα όταν έχεις μικρά παιδιά. Πράγματα που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα χρειαστούν τόσο πολύ χρόνο ή θα είναι τόσο δύσκολο να τα φέρω εις πέρας. Απλά και καθημερινά πράγματα, όπως το να φάνε επιτέλους κάτι τα παιδιά … οτιδήποτε, να μπουν στο αυτοκίνητο, να βάλουν παπούτσια ή απλώς να τους μάθω πώς να χρησιμοποιούν την τουαλέτα.
Σίγουρα ποτέ δεν πίστευα ότι θα είναι τόσο εξαντλητικό το να πάω στο σούπερ μάρκετ … να κουβαλάω ένα παιδί, να σπρώχνω το καρότσι, να τρέχω πίσω από ένα νήπιο και να νιώθω αυτή την αυθεντική αγωνία να προλάβω να τελειώσω τα ψώνια και να φύγω από το κατάστημα πριν να είναι πολύ αργά.
Και έπειτα είναι το σπίτι μου, το οποίο θα χαρακτήριζα ως το απόλυτο χάος. Καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να συνεχίσω με τις δουλειές τους σπιτιού, αλλά τα πιάτα από χθες κάποιες φορές κάθονται και περιμένουν στον νεροχύτη μου, υπάρχουν σωροί από ασιδέρωτα ρούχα παντού, σνακ και ψίχουλα σε κάθε γωνιά και τα παιχνίδια … ω! τα παιχνίδια! Έχω κάθε πρόθεση να τα διαχωρίσω όλα σε καλάθια και κουτιά με ετικέτες που θα γράφουν τι έχει μέσα το κάθε κουτί και να είναι όλα όμορφα μαζεμένα σε ένα μέρος του σπιτιού και χαχαχα… Εντάξει. Αυτό ήταν αστείο. Δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.
Οπότε όχι. ΔΕΝ είμαι η τέλεια μαμά που κάποτε πίστευα ότι θα ήμουν. Είμαι πολύ μακριά από αυτό. Κάθε μέρα μου υπενθυμίζω πόσο μακριά από την τέλεια μαμά είμαι στην πραγματικότητα. Πόσο μακριά βρίσκομαι από το «είμαι καλή».
Το σπίτι μου μπορεί να μην είναι καθαρό και οργανωμένο, τα παιδιά μου μερικές φορές φοράνε βρώμικα ρούχα, δεν είμαι ψύχραιμη, σίγουρα δεν έχω πάντα υπομονή, χάνω την ψυχραιμία μου … πολύ, και σύμφωνα με τα παιδιά μου, δεν είμαι δίκαιη … ποτέ.
Αλλά εγώ είμαι εδώ για τα παιδιά μου, ό,τι κι αν συμβεί. Η τρελαμένη μαμά τους τα αγαπάει ολοκληρωτικά. Παλεύω καθημερινά με αυτό το πράγμα που λέγεται μητρότητα … κάνοντας ένα βήμα τη φορά και κάνοντας το καλύτερό που μπορώ. Τα παιδιά μου είναι η ζωή μου. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ευχηθώ ότι η μαμά που έγινα είναι τουλάχιστον αρκετή.»
⁂ Πρωτότυπο Κείμενο: Barrie Bismarck
⁂ Μετάφραση • Επιμέλεια Κειμένου: Healing Stories – Χριστίνα Σκλαβενίτη Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
Το κειμενο το βρήκαμε στη σελίδα της Κας Σκλαβενίτη Χ. Ψυχολογος – Ψυχοθεραπεύτρια
mamaholique 
Σχολιάστε