Να λοιπόν ένα βήμα πριν τη νέα μου δεκαετία και φόρτωσα στη καμπούρα μου 365 ακόμα εμπειρίες, μαθήματα, κουράγια, βάσανα, χαρές και ενθουσιασμούς!

Και έπρεπε να φτάσω στο κατώφλι των 40 για να βεβαιωθώ και να ριζώσει μέσα μου πως δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΕ στον κόσμο όλον που να μετράει όσο η οικογένεια.

Το ταξιδι ήτανε μεγάλο…χρόνια ολόκληρα και στη ζυγαριά μου έβαζα πολλά.

Οικογένεια απο τη μια  καριέρα απ’ την άλλη…

Ευτυχία και χρήματα απο την μια ευτυχία και στιγμές απ’ την άλλη…

Μοναχικότητα απο την μια μεγάλη κοινωνικότητα απ’  την άλλη

Ο κατάλογος μακρύς…

Και μετά από το πολύ το ψάξιμο και ένα βαθύ σκάψιμο έρχεται το ξεκαρτάρισμα. Προσωπικό για τον καθένα.  Φιλίες που χάλασαν με το πρώτο φύσημα του ανέμου, ένα γεμάτο πορτοφόλι που δεν σου γέμισε τη ψυχή, ο κίνδυνος της απώλειας που γκρέμισε τον κόσμο σου και εκείνες οι αγκαλιές απο αυτούς  που τα φώτισαν όλα.

Όλα μου τα σκοτάδια διαλύονται με εκείνες τις αγκαλιές. Με τα σ΄αγαπώ, τα εγω είμαι εδώ και θα μείνω. Όταν είμαι στα κάτω μου, στον πάτο και οι ίδιοι άνθρωποι είναι εκεί το επόμενο πρωί εεε δεν θέλει και πολύ να το καταλάβεις. Κάπου εκεί στα 40…

Χρόνια πολλά και καλά λοιπόν, να ψάχνεστε και να ψάχνετε , να σκάβετε μέσα σας να φύγει το πολύ χώμα , η πολύ  βρωμιά …κάπου εκεί θα βρείτε το θησαυρό…

Χρύσα Τσένη