Πρέπει να περάσεις από καταιγίδες, να ανέβεις βουνά και να κατέβεις πλαγιές απότομες τρέχοντας με χίλια για να φας τα μούτρα σου. Πρέπει να πονέσει η ψυχή σου συθέμελα, να ρωτήσεις τον καθρέφτη σου δεκάδες φορές μέσα στη μέρα «Γιατί?». Πρέπει να δώσεις χίλια για να πάρεις ένα, πρέπει να σου κλέψουν την ιδέα, τη θέση, την αγάπη, την ατάκα. Πρέπει να νιώσεις την αδικία τόσο καυτή κάτω από το πετσί σου που νομίζεις πως θα χάσεις το μυαλό σου. Και στο τέλος πρέπει να ψιθυρίσεις … « και εσυ…?»

Μόλις τα περάσεις όλα αυτά και ακόμα παραπάνω πας στην απέναντι όχθη…μόνος…κενός…μη ξέροντας τι πρέπει να κάνεις τώρα. Να κλάψεις, να ουρλιάξεις, να σφίξεις τα δόντια και να προχωρήσεις? Τι??Ίσως πρέπει να τα κάνεις όλα μαζί. Ίσως είναι αυτή η σωστή διαδικασία για να επανέλθεις στους ρυθμούς σου. Σοφότερος…δυνατότερος. Ίσως εκεί στην αντίπερα όχθη που σε στέλνει η υποκρισία, η διπροσωπία και η αδιαφορία των ανθρώπων, να είναι ο μοναδικός τρόπος για να καταλάβεις πως το ταξίδι αυτό είναι πριβέ. Ο μοναδικός που θα μείνει μέχρι το τέλος της διαδρομής είναι αυτός που βρίσκεται στο καθρέφτη σου.  Και αυτό δεν είναι κακό. Αυτό είναι η ζωή. Γιατί όταν καταλάβεις αυτό, θα καταλάβεις πως πρέπει να φτιάξεις τόσο πολύ τη σχέση σου με τον εαυτό σου, γιατί αν περνάς υπέροχα με αυτόν, θα περνάς υπέροχα με όλους. Δε θα δειλιάζεις να είσαι ο εαυτός σου, ούτε θα κρύβεις τα θέλω σου γιατί μπορεί να απορριφθείς. Η απόρριψη δεν είναι επιλογή πλέον για σένα. Γίνεσαι λίγο ατρόμητος. Πόσες φιλίες βασίζονται στο ψέμα? οι 9 στις 10 ? κάπου εκεί … και λιιγο παραπάνω. Πόσες φιλίες υπάρχουν γιατί καλύπτονται ορισμένες μόνο ανάγκες εκατέρωθεν? Για άλλους είμαστε μια σακούλα συμβουλές, για άλλους μια παρέα για τα Σαββατοκυριακα, για άλλους ενας σάκος του μποξ, για άλλους το αυτί για τα γκομενικά τους και μόλις εσυ αλλάξεις και δε σου αρκούν μόνο αυτα, αλλάζει και η σχέση? Οχι! Το ιδανικό και το φυσιολογικό σε μια υγιή φιλία θα ήταν αυτό, ο ένας να ακολουθεί τον άλλον. Απλά γιατί αγαπιούνται. Αυτό! Μόνο αυτό! Σε αγαπάω, σε ακολουθώ. Με αγαπάς, με ακολουθάς. Όμως η σχέση δεν αλλάζει μορφή, αλλάζει δομή. Γίνεται αδιαφορία, γίνεται ψέμα και γίνεται αέρας που φεύγει και χάνεται. Και οι άνθρωποι χάνονται…

Μη στεναχωριέσαι φίλη,  δεν είσαι εξωγηινή. Φιλία δεν είναι μόνο κους κους για τις ζωες των άλλων. Για το ότι ο άντρας σου σε έχει χεσμένη και τα παιδιά σου σε ζαλίζουν. Για το ότι σε κυνηγάνε 5 γκομένοι και δε ξέρεις ποιον να διαλέξεις. Φιλία είναι ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ! Σε θυμάμαι όταν η μέρα μου είναι φουλ. Σε θυμάμαι όταν δοκιμάζω νεα πράγματα, σε θυμάμαι όταν δεν έχω τιποτα να πώ, σε θυμάμαι κάθε μέρα κι αν είναι πραγματικά αδύνατο θα επανορθώσω αμέσως. Γιατι σε αγαπώ φίλη και δε θέλω να αμφισβητείς λεπτό την αγάπη μου. Γιατί όταν αγαπάς, τα κομπλεξ και οι κρυμμένοι εγωισμοί εξαφανίζονται. Η αγάπη τα τρώει. Για αυτό λοιπόν όλα αυτά τα κομπλεξικά « Δε στέλνω να δω αν στείλει αυτή πρώτη» να τα βάλετε σε μια λεκανίτσα να έχετε να ταίζετε τον εγωισμό σας. Η Φιλία γράφεται με Φ κεφαλαίο. Η Φιλία είναι αλήθεια οχι κουτοπονηριά. Η Φιλία είναι Αγάπη!

Χρύσα Τσένη