Τελικά τι ισχύει; Προσωπικά κλείνω προς το δεύτερο -γονιός γίνεσαι-. Έχω γνωρίσει και τις δυο περιπτώσεις και μπορώ να πω πως ήσαν πολλές οι φορές που μόλις έμαθα πως κάποια άτομα που έχρηζαν μεγάλης ανευθυνότητας έγιναν γονείς είπα μέσα μου <Ωχ καημένα παιδάκια .. >, όμως μόλις τους είδα πως λειτουργούν μέσα στην οικογένεια τους, πως μεγάλωναν τα παιδιά τους, έτριβα τα μάτια μου και μετάνιωνα για τη κακή μου κρίση και κριτική.

Ιδιαίτερα η μητρότητα είναι κάτι που δεν μπορεί καμία γυναίκα να το καταλάβει μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή. Εκείνη η μαγική στιγμή που αντικρίζεις τον άνθρωπο που τόσο επιμελημένα για 9 μήνες έκρυβες, μεγάλωνες, προστάτευες μέσα στο ίδιο σου το σώμα.  Η μητρότητα και η πατρότητα είναι δυο συναισθήματα που κατά τη ταπεινή μου άποψη δεν μοιάζουν και πολύ μεταξύ τους, όμως σίγουρα και τα δυο δεν υπήρχαν πριν την έλευση ενός μωρού. Είναι κρυμμένα μέσα στις καρδιές μας και στις ψυχές μας, είναι εκεί και κοιμούνται. Έχουν πέσει σε χειμερία νάρκη και μόλις έρθει ¨η άνοιξη¨ ξαφνικά ξυπνούν.

Δεν φανταζόσουν ποτέ πως είναι στη πραγματικότητα να είσαι μαμά, πως είναι να αγαπάς έναν άλλον άνθρωπο τόσο δυνατά, τόσο ασυγκράτητα. Πως είναι να χάνεις ώρες πολύτιμου ύπνου μόνο και μονό για να κοιτάς το δημιούργημα σου..το δημιούργημα του Θεού σου. Δεν φανταζόσουν ποτέ πως ένα και μόνο χαμόγελο είναι αρκετό για να αιχμαλωτίσει τη καρδιά σου για πάντα.

Και εσύ μπαμπά δεν φανταζόσουν ποτέ πως θα κατάφερνες στα αλήθεια να αλλάζεις πάνες σε ένα τόσο μικροσκοπικό και εύθραυστο πλάσμα. Πως θα χάνεις κ εσύ ώρες πολύτιμου ύπνου για να κανακέψεις ένα μωρό που κλαίει απαρηγόρητα. Πως θα καμάρωνες τη κόρη σου να λέει το πρώτο της ποίημα και ένα δάκρυ θα καίει το μάγουλο σου.

Τι όμορφο πράγμα που είναι η γονεική ζωή…

Χιλιάδες πρωτόγνωρα συναισθήματα ξεδιπλώνονται καθημερινά μπροστά μας…

Χιλιάδες προβλήματα που με την ανιδιοτελή μας αγάπη τα λύνουμε στο λεπτό…

Χιλιάδες ξενύχτια, γκρίνιες, κλάματα που με τη λιονταρίσια μας δύναμη [και τη γαιδουρινή υπομονή :-)) ] τα πολεμάμε και τα ρίχνουμε knock out!

Τελικά νομίζω πως γονιός γίνεσαι και σίγουρα είναι η πιο δύσκολη δουλειά στο κόσμο. Είναι όμως και η πιο όμορφη γιατί μόνο αυτή σε μαθαίνει να γνωρίζεις τον εαυτό σου, τα όρια σου, την ανθρώπινη υπόσταση σου. Μόνο αυτή γεμίζει τη καρδιά σου με φως και ζεστασιά .. και είναι τόσο λαμπερό το φως και τόση θερμή η ζεστασιά που όμοια τους δεν υπάρχουν..

Χρόνια πολλά σε όλους τους γονείς, καλή δύναμη και καλό κουράγιο..

Χρύσα Τσένη