Θα αρχίσω το άρθρο με ερώτηση;

– Πόσες αφήνετε το παιδί σας στις γιαγιάδες για 3 και παραπάνω ημέρες και παραλαμβάνετε ενα ξένο παιδί;;

Δηλαδή τι σύνδρομο είναι αυτό; Τι νόσος αλλόκοτη; Για ποιο λόγο καλή μου μανουλίτσα ενα παιδάκι «στρωμένο» που έχει συγκεκριμένες ώρες ύπνου και φαγητού, τις οποίες με κόπο και ξενύχτια έχουμε φτιάξει, ώστε να ταιριάζει στα ωράρια της μαμάς και του μπαμπά τα αλλάζεις;; Δε σου άφησα το παιδάκι για κανα μήνα!! 3 μέρες όλες κι όλες ήτανε, συμβιβάσου. Σε ευχαριστώ πολύ που αναλαμβάνεις την ευθύνη και προσέχεις το παιδάκι μου ώστε εγω να τρέχω απο εδω και απο κεί – εεεε αιώνια ατάκα – αλλά μπορείς να παραδόσεις ότι παρέλαβες;;; Και το φοβερό είναι ότι αφού συναντάς άλλα ωράρια, αλλες συνήθειες, άλλες συμπεριφορές, σου πετάει η μανούλα σου το εξής απίστευτο- που είναι και καλά παλιά καραβάνα και ξέρει ΠΑΝΤΑ το σωστό – Αυτό είναι σωστό πρόγραμμα!!

Αααχχχ τι ακούω η νέα η μαμά!! Θα μου πείς τώρα και εγώ αφού το ξέρω το σενάριο τι το αφήνω το παιδί;;; Τι να κάνω και εγω που είμαι λίγο σοκακτσού – άλλη ατάκα της μανούλας μου- και θέλω τη βόλτα μου. Όπως και να έχει, τη μανούλα μου την υπεραγαπώ, με βοηθάει  πολύ αλλά τη λέξη όρια δεν την πολυγνωρίζουμε..:-). Θέλουμε αρκετή δουλειά εκεί.. που θα πάει με το δεύτερο πιστεύω να την στρώσω!!

Φιλάκια στα μουτράκια σας και στις μανούλες σας… χιχιχιχι!

Συγγραφέας: Χρύσα Τσένη