Σαν σήμερα ακριβώς ενα χρόνο πριν, έχασα ενα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο.  Έφυγε έτσι απλά απο κοντά μας, χωρίς λόγια, χωρίς θόρυβο. Προχωρημένο στάδιο καρκίνου η διάγνωση ..λόγια καρφιά.. λόγια λεπίδες.. σου κόβουν τα πόδια ..νομίζεις ότι ζεις σε ενα παράλληλο σύμπαν. Θέλεις να ξυπνήσεις την επομένη και να είναι ολα όπως πριν.. ο καθένας στη ρουτίνα του! Τι ωραία που είναι η ρουτίνα τέτοιες στιγμές! Πόσο θέλεις να γυρίσεις στους παλιούς σου μονότονους, καθημερινούς ρυθμούς.. Απο τότε μόλις ακούω τον εγωιστή εαυτό μου να λέει : Ωχχ βαρέθηκα κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια.. με μαλώνω, με συμμορφώνω! Μια αγγλική παροιμία λέει : No news, good news δηλαδή καθόλου νέα, καλά νέα!

Να σου και η ΕΛΠΙΔΑ!! Τι λέξη, τι  έννοια! Όσο άσχημη και μη αναστρέψιμη να είναι μια κατάσταση μπαίνει στη μέση η λέξη αυτή και όλα είναι πιο ήπια, δε πονάς τόσο! Ελπίδα..ελπίδα προς το καλύτερο..ελπίδα που πεθαίνει όντως πάντα τελευταία. Πρώτα πεθαίνει το πρόσωπο , η ιδέα και μετά σε εγκαταλείπει και η ελπίδα και άπαξ σε εγκαταλείψει,  αδειάζεις εντελώς,  έρχεσαι στο ίδιο επίπεδο με την αλήθεια, με τα γεγονότα.

Νομίζω πως το μυαλό μας δεν είναι φτιαγμένο για να κατανοεί πλήρως την έννοια του θανάτου..ίσως το δικό μου να μην είναι! Ζώντας πρώτη φορά στη ζωή μου τον θάνατο απο τόσο κοντά δεν μπορώ να καταλάβω πως ενας άνθρωπος φεύγει τόσο απλά απο τη ζωή! Αυτός ο άνθρωπος που πριν λίγες μέρες, ώρες, λίγα λεπτά.. ήταν εδω  μιλούσε, γελούσε, έκλαιγε, τον άγγιζες και σε άγγιζε, ήταν ζεστός και ..ΞΑΦΝΙΚΑ .. τι; Αυτό ήταν; Τα μάτια σφράγισαν, τα χέρια κοκκάλωσαν, το σώμα έγινε σα ξύλο.. κρύο ξύλο, τον αγγίζεις και κρυώνεις.

Τελικά είναι αλήθεια, το σώμα μας είναι απλά ενα σπίτι που κατοικεί η ψυχή μας. Μόλις φύγει η ψυχή μας μένει μόνο η συσκευασία. Θέλω να πιστεύω ότι δε τελείωνουν όλα εδώ .. δε γίνεται αυτό! Κάπου, κάποτε θα σε ξαναδώ, θα μιλήσουμε ξανά και θα είσαι όπως ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ. Ζεστός, χαμογελαστός να μου λες αστεία και εγω να γελάω!! Μπορεί να μη θυμόμαστε τίποτα απο αυτή τη ζωή, αλλά θα είσαι όπως σε θυμάμαι.. Γεμάτος ψυχή!!

Να είσαι καλά εκεί που είσαι..καλή αντάμωση!

Συγγραφέας : Χρύσα Τσένη