Δεν ξέρω πως τυχαίνει τον τελευταίο καιρό και βρίσκομαι συνεχώς σε συζητήσεις με μαμάδες που κοιμούνται παρέα με τα μικρά τους.  Το σενάριο είναι πάντα ίδιο. Η ώρα είναι 04.00 τα ξημερώματα, το μωρό ξύπνησε και κλαίει ασταμάτητα η μαμά είναι ενα βήμα πριν λιποθυμήσει απο την κούραση το πέρνει αγκαλιά..ησυχία!! … το αφήνει κάτω στο κρεβατάκι του …ουααααα ουυυααααα.. επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό κανά 3 – 4 φορές και τελικά το μωρό καταλήγει στο κρεβάτι της μανούλας και όλοι κοιμούνται ήσυχα!! Τι σας θύμισα τώρα εε;;; Εσείς που έχετε μεγάλα παιδιά τώρα πια θα τα θυμάστε καλα!!

Οι απόψεις διίστανται. Υπάρχει η μεριά που πιστεύει ότι πρέπει να δίνουμε στο παιδί αυτό που χρειάζεται, ώστε να νιώθει ασφάλεια για τον κόσμο που μόλις άρχισε να γνωρίζει. Υπάρχει βεβαίως και η άλλη μεριά, που πιστεύει στα όρια και ότι το παιδί πρέπει να μάθει να καθησυχάζει μόνο του τον εαυτό του.  Νομίζω πως είμαι υποστηρικτής της δεύτερης άποψης. Τα όρια στα παιδιά τα βοηθούν μακροχρόνια να αισθάνονται ασφάλεια και αυτοπεποίθηση. Φυσικά καμία συνταγή δεν είναι μαγική και κανένας κανόνας χρυσός. Απο τη δική μου πείρα κατάλαβα ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό, κάθε γονιός με διαφορετικές αντιλήψεις οπότε κάθε οικογένεια θέτει τους δικούς της κανόνες.  Καμία έρευνα δεν είναι το ίδιο αποτελεσματική σε κάθε οικογένεια.

Θυμάμαι όταν ο Κωνσταντίνος ήταν νεογέννητος διάβαζα απο ενα σχετικό βιβλίο που έιχα, μικρές συμβουλές για τη ρουτίνα του ύπνου και οι συμβουλές πιάσαν τόπο! Ο μικρούλης απο 4 μηνών κοιμάται χωρίς καθόλου γκρίνιες στο κρεβάτι του, στο δωμάτιο του.. (ευτυχώς ή δυστυχώς 🙂 ).   Πρόκειται για πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, θα σας το παρουσιάσω σύντομα, έχει πολύ χρησιμες συμβουλές.

Εσείς σε ποια κατήγορια ανήκετε; Κοιμάστε δύο στο κρέβατι ή τρείς.. ή τέσσερις;;;

Όπως και να έχει, όσοι και να κοιμάστε στο ίδιο κρεβάτι δεν υπάρχει σωστό και λάθος, η κάθε μανούλα ακολουθεί το δικό της, μοναδικό ένστικτο!

Σας άρεσε το άρθρο; Μοιραστείτε το με τις φίλες σας.. θα το εκτιμούσα 🙂

Φιλάκια στα μουτράκια σας…

Συγγραφέας: Χρύσα Τσένη